De eerste dag

De eerste dag dat we hier waren, waren we een dagje vrij omdat ons project pas op dinsdag begint. Op die vrije dag zijn we eerst begonnen met een lekker ontbijt bij een café opgezet door een Engelse organisatie. In dit café werken vooral gehandicapte of dove Cambodjanen. Wij vinden het erg mooi dat deze mensen hier werk krijgen, omdat gehandicapte mensen hier achtergesteld zijn of helemaal worden verstoten. Wij werden bijvoorbeeld geholpen door een doof meisje, een jongen zonder onderarmen en een meisje dat niet goed meer kon lopen. 
Na het ontbijt besloten we even bij de rivier te gaan zitten en te gaan genieten van het uitzicht. Opeens kwam er een man naast ons zitten om even te praten. Na een tijdje vroeg hij of we zin hadden in een tuktuk tour en wij dachten 'ach waarom ook niet'. (correctie: hij hoorde wel bij een toeristenbureau)
Onze eerste bestemming was Kep, een klein vissersdorpje hier 40 minuten vandaan. De weg ernaartoe is erg mooi, dwars door de rijstvelden en langs de zee. Hier hebben we nog een groep wilde apen gezien. 
In Kep gingen we gezellig op een terrasje zitten samen met 'de tuktukdriver'. Hij kon (voor een Cambodjaan) best goed engels en heeft ons veel verteld over hoe corrupt ze hier zijn. Dat als je geld hebt je overal mee weg kunt komen. Ook vertelde hij hoe Thailand en Vietnam alles van de Cambodjanen afpakten. 
Na Kep reden we over heel slecht onderhouden zandweggetjes door het platteland naar 'the secret lake'. De gaten in de weg waren zo diep dat we gelanceerd werden en Milou met haar hoofd zelfs tegen het dak van de tuktuk aan knalde (dat was wel zo'n 30 cm). 
Eenmaal aangekomen bij 'the secret lake' genoten we van het mooie uitzicht terwijl we een bord (heel) scherp Cambodjaans eten aten. 
De volgende bestemming waren de pepper plantations. Hier mochten we verschillende pepers proeven die hier worden verbouwd en kregen we een rondleiding. De peper die hier groeit wordt ook in Nederland verkocht, dus het was erg leuk om te zien hoe dat groeide. 
De laatste bestemming was the cave, hier kregen we een rondleiding van een 10jarig jongetje. Op een gegeven moment vroeg hij of we verder de grot in wilden en wij dachten weer 'ach waarom ook niet'. Als we hadden geweten dat we door gangetjes van een halve meter breed moesten kruipen en muren op moesten klimmen hadden we geen rok tot onze enkels aangetrokken. Het was een erg leuke ervaring, ook al zaten we helemaal onder de modder en de schrammen. 
Eenmaal op de terugweg stopte de tuktuk er opeens mee, de benzine was op. We stonden midden tussen de zoutvelden, dus de tuktukdriver ging een stuk lopen om ergens benzine te halen terwijl wij wachtten in de tuktuk. Uiteindelijk is het wel weer goed gekomen en zijn we veilig weer bij het guesthouse aangekomen. 
's Avonds hebben we weer lekker met de andere vrijwilligers gegeten.